اگر شما معتقدید که به نیّت صورتهای گذشتگان خداپرست خود،سر بر آستان بت ها گذاشته و آنها را تعظیم می کنید،پس دیگر چه جائی برای اظهار بندگی به پروردگار جهانیان باقی می نهید؟
مگر نمی دانید که از جمله اسباب و لوازم تعظیم و عبادت خداوند این است که او را در این صفات با بندگان مساوی ندانیم؟مثلا اگر شما از سلطان مقتدری به اندازهء تعظیم و خضوعی که از نوکران او به جا می آورید،تجلیل کنید،به او اهانت نموده اید،و اگر فرد بزرگی را از نظر احترام و تعظیم با فرد کوچکی برابر بدانید،آیا به آن شخص توهین نکرده اید؟
گفتند آری...
فرمود:پس شما با برابر قرار دادن خضوع و عبادت خداوند با بتان،آیا به مقام عظمت و جلال پروردگار توهین نکرده اید؟آنان گفتند:در کار خود اندیشه خواهیم کرد.و سپس ساکت شدند.
سپس رسول خدا(ص) روی به سوی گروه سوم کرده و فرمودند:
شما جماعت مسلمان را با خودتان مقایسه نمودید،در حالی که ما همچون شما نیستیم.زیرا ما بندگان خدا،آفریده و دست پروردهء اوئیم،گوش به فرمان و تسلیم نواهی او هستیم و خداوند را همان گونه که اراده فرموده،عبادت می کنیم و چون ما را به کاری امر فرمود،همان را انجام می دهیم و نباید از آن اوامر تجاوز کرده و بنا بر میل و تشخیص خودمان عمل کنیم،زیرا در این صورت ممکن است با آن خصوصیات پسندیده واقع شود ولی امکان دارد با نحوهء دیگر در نهایت درجهء کراهیّت یا حرمت قرار گیرد.با اینکه ما را از اظهار نظر در مقابل دستورهایش نهی فرموده است.
آری چون فرموده است هنگام عبادت به جانب کعبه متوجه باشیم،امتثال امر نموده و اطاعت می کنیم،سپس فرموده در سایر شهرها نیز به محاذات کعبه،او را عبادت کنیم ما نیز پذیرفتیم و از حدود اوامر او تجاوز نکردیم.
و در مسئلهء سجدهء فرشتگان بر آدم،خداوند متعال،سجده را بر خود آدم امر فرمود،نه بر صورت او،و از آنجا که سجده را بر فرشتگان فرض نموده،این تکلیف بر آنان بوده،نه بر بنی آدم،پس هر مقایسه ای بیجا است و چه می دانید شاید از این عمل خودسرانهء شما ناراضی باشد.
آنگاه پیامبر(ص) فرمود:اگر کسی شما را در روز معینی به خانه اش دعوت کند،آیا این حق را دارید که پس از قبول دعوت در روز دیگری به خانهء او بروید؟ و یا به خانهء دیگر او بی دعوت بروید؟و یا اگر کسی که شما لباس،یا برده،یا مرکبی عطا کند،می توانید برگیرید؟گفتند آری.فرمود:آیا می شود لباس،برده،یا مرکب دیگر او را تصرف نمائید؟
گفتند: خیر،زیرا معلوم نیست در قسمت دوم مانند قسمت نخست مجاز باشیم.
فرمود:آیا تصرف بی اجازه در امور خداوند بدتر است یا در امور بندگان خدا؟
گفتند:بلکه خداوند مقدم و اولی است که بی اجازهء او در امورش تصرف نکنیم.
فرمود:پس برای چه اینگونه عمل می کنید و چه زمان شما را امر به سجده به این صورت ها نمود؟
بت پرستان گفتند:در کار خود به دقت می اندیشیم و لب فرو بستند.
ادامه دارد...
